Rozdział 12 Cisza przed burzą

Ostatnio jestem cały czas zajęta w weekendy :(, ale jak obiecałam rozdział jest wcześniej XD.

Rozdział 12 Cisza przed burzą

Po powrocie Megan, Ana wyszła z sali, po wyjaśnieniu całej sytuacji profesorce, co wyprowadziło ją w nieprzyjemny nastrój, bo udało się obejść bez zawieszenia blondyny  w prawach ucznia.

-Ana chce cię przeprosić  za tą sytuację.- Podeszła powoli i mówiła spokojnym tonem, aby jej nie rozzłości.

-A idź do diabła.-Prychnęła i poszła w swoją stronę, a ona za nią z miną podkulonego pieska, który przeprasza za swoje złe czyny. 

-No proszę, przyjmij przeprosiny.

-Niby dlaczego?

-Bo jesteśmy rodziną.

-Po pierwsze w ogóle cię nie znam! Po drugie co cię obchodzi moje nauczanie i po trzecie zajmij się sobą!- Krzyknęła i zostawiła ją samą, wybiegła i skręciła w prawy korytarz i wpadła na jakiegoś ucznia.

-Oj, przepraszam, powinienem iści w pewnej odległości i no ten.- Nieśmiały chłopak poprawił swoje okulary na nosie i powoli zaczął zbierać papiery, które przed chwilą upuścił.

- To ja przepraszam, wkurzyła mnie maja przyszywana kuzynka.- Trochę niepotrzebnie podniosła głos, ale schyliła się i pomogła mu pozbierać notatki.- Jestem Ana Matsuo, a ty?

-Jesteś tą łobuziarą z pierwszej D?- Spojrzał na nią trochę z pogardą w głosie.

- No można tak powiedzieć.

-Dużo o tobie słyszałem. Jestem Alex Miyaga, jestem skarbnikiem szkolnym i chodzę do klasy razem z Dominiką.

 -A te papiery to pewnie jakieś ważne papiery.

-Dokładnie.- Uśmiechnął się ciepło.

-W której tak właściwie jesteś klasie.

-W drugiej A.

-A i tak nie kojarzę, przez ten wyjazd integracyjny, zapomniałam że zaczęła się szkoła.

-I tak tegoroczne klasy pierwsze mają fajniej, my w tamtym roku mieliśmy zajęcia integracyjne w szkole i wyszła z tego niezła lipa, no ale nieważne.

            Alex ma rudą czuprynę i szare oczy, chodzi w mundurku szkolnym , składającym się z czerwonego krawatu w kratkę, białą koszule pod kremowym swetrem bez rękawów i do tego czarne spodnie. Okularnik jest mniej więcej wzrostu Any, choć jest niższy i ma piegi na policzkach. 

-Jeszcze raz przepraszam.

-Nic się nie stało, choć muszę przyznać, nie wyglądasz na osobę o której tyle złego słyszałem.

-To miał być komplement, tak?- Spojrzała w jego stronę, a on tylko się uśmiechnął i ruszył w swoją stronę, za to pokręcona ruszyła w stronę szatni.

-Czego chcesz!?- Warknęła gdy zauważyła Megan.

- Patrze i się zastanawiam.

-Nad czym?- Spojrzała na nią z podełba.

-Nieważne, idziemy do domu?- Jej spojrzenie mogło zabić nawet trupa.

- Idź przodem, a ja cię dogonię.

-Poczekam.- (Zachowuje się dość dziwacznie, co strasznie mnie irytuje.)

- Czy wszystko w porządku?

-Tak, a czemu pytasz?

Nie, nic, tylko no nie wiem jak to ująć w słowa, jesteś sztywna.

-Ja i bycie sztywną, ha dobry żart.- Zaczęła cicho śmiać.

-No i to jaki.-Burknęła Ana sobie pod nosem.

-Co mówiłaś?

-Nic, nic chodźmy.

            Gdy wyszył ze szkoły po pierwszym prawdziwym dniu w liceum, niebo zaszło ciemnymi chmurami i zaczął padać deszcz. Zmoczyło je aż do suchej nitki, mimo iż biegły ile sił w nogach, to z trampek Any została tylko podeszwa i trochę materiału, a Megan zaczęła narzekać na zamoczone włosy które zaczęły jej falować.

- O Jezu.

-Gdzie ty szukasz Jezusa, w tej ulewie?

-Przymknij się to twoja wina że musiałam cię szukać.

-Tak jasne, tam masz budę dla psa, na pewno wystarczy dla ciebie.

- Przestani się drażnić i otwieraj te drzwi.

-Już ,już wchodź.

- Skoro już jesteśmy już całe mokre, to idźmy się wykąpać.

-Z tobą, w życiu!

- Ana przestani jestem twoją kuzynką!

-Co z tego łazienka to teren przestrzeni osobistej, przynajmniej dla mnie.

-Ale znalazła się świętoszka.

-Nie jestem postacią tragiczną. No, ale niech ci będzie, lecz w strojach kąpielowych.

-No, dobra.- Megan cały czas dobija fakt że Ana jest totalną damą.

            Dziewczyny nalały po uszy wody do dużej wanny i zaczęły się pluskać , chlapać na siebie  oraz popijały dość drogie wino, które dał Megan ojciec Any. Śmiały się przy tym z nauczycielki od religii, która chyba coś bierze, skoro skacze jakby była na haju , a to zaczęło je pochłaniać doszczętnie, a mówiąc w skrócie nie skończyło się tylko na butelce wina.