Rozdział 10 To co tajne zaczyna się ujawniać

Ze względy na to że w najbliższym czasie nie mogłabym wstawić rozdziału wstawiam go specjalnie dla was dzisiaj :) 

Rozdział 10 To co tajne zaczyna się ujawniać

            Po zabawie ze sztucznymi robakami, rozwaleniu połowy stołówki i wkurzonych nauczycielach, Ana, Marcel i oczywiście przewodnicząca Dominika trafili na kolejną rozmowę.

-Ana Matsuo, Marcel Kagahai i Dominiko Mahatsu, co tu się wyprawia?!- Szkarłatnooka wyszła z ciołkiem z rinku w ręce i zaczęli się śmiać, za to Dominice nie było do śmiechu.

-Gdybyście widzieli swoje miny!!

-Boże, dawno nie miałem takiego przypału!!

-Do was to ja nie mam siły, ale po tobie Dominiko to ja nie spodziewałem się takiego zachowania.

-No bo, no...

-Niech pan da jej spokój, ona nic nie zrobiła.- Wtrąciła Ana żeby zrzucić winne na siebie.

-Moja droga, wiesz do czego się dopuściliście?

-Tak, odwaliliśmy wam niezłego psikusa.- Uśmiechnęła się do niego sarkastycznie.

-Naprawdę jest dopiero czwarty dzień szkoły, a ja mam was już dość. 

-No widzi pan ma pan szczęście, bo przecież dzisiaj wracamy do Chesu.-Podsumował Marcel.

-Idźcie się wszyscy spakować.

-Ciekawe skąd weźmiecie klucze?- Wtrąciła Ana.

-Ana wam otworzy skrzydła, albo oprócz pokrycia kosztów, zostanie zawieszona.

-Oj ale to Marcel ma klucze.-Pokazała mu język i ruszyła z klasą się pakować.

            Wszyscy pobiegli do swoich skrzydeł, oraz szybko się spakowali i już czekali na autokar, który miał ich zabrać do rodzinnego miasta. A czas im się dłużył niemiłosiernie.

-Marcel co łączy cie z Aną?- Spytała jedna z ciekawszych dziewczyn z ich klasy.

-Jesteśmy z jednej paczki z gimnazjum a co?

-Nie nic tylko czy masz dziewczynę?- To pytanie zaciekawiło wszystkich dookoła.

-Jeśli mam być szczery to czasem mam wrażenie że tak.

-Wiedziałam, czyli jednak jesteś z Aną!

-A czy ja tak powiedziałem?

-Co?- Zdziwiła się na jego odpowiedzi.- Ale powiedziałeś że masz wrażenie...

-Dlaczego wszystkie dziewczyny są takie głupie i puste. -Prychnął.- Chyba najlepiej na tym świecie jest być gejem.-Wymsknęło mu się.

-Aha czyli miałam racje w sprawie tego że jesteś z Wojtkiem- Ana wrzasnęła z satysfakcją.

-Ana ty się nie włączaj do tej rozmowy.- Wtrącił Wojtek.

-A ty po co tu, biseksualny się znalazł. A może masz taką zasadę że wymieniasz co chwile Marcela i swoją dziewczynę, której nikt nie widział.

-Moja dziewczyna istnieje!!!- Podszedł Marcel i uspokoił go od dalszych wrzasków.

-Przykro mi Aneciu, ale twoje chore wyobrażenia, ściągają na nas całą uwagę, a Wojtek ma dziewczynę i ty ją przecież kiedyś poznałaś.-Matsuo tylko spojrzała na niego krzywo i odpuściła.

-Co to za zgromadzeni?- Wychowawca znowu miał ich na celowniku.

-Wojtek i Marcel nie wiedzą czy są razem czy nie.- Odpowiedziała Ana.

-Anetko ogarnij się, nie będę ci tego drugi raz tłumaczyć!- Przybliżył się do niej i znowu zaczęła się wymiana ostrych słów pomiędzy tą dwójką, a nauczyciel czekał aż im się to znudzi.

-Skończyliście już?- Byli cali zadyszani, ale mogliby się kłócić dalej, gdyby nie autokar, który właśnie podjechał. Zabrali swoje bagaże i ruszyli w drogę, która minęła im bardzo szybko.

Rozstali się w milczącej atmosferze, a ku zdziwieniu Matsuo zjawił się po nią jej tata, który pracował za granicą, a ją traktował jak powietrze.

-Hej tato, co ty tu robisz?- Spytała z dziwnymi podejrzeniami.

-Przyjechałem cię odebrać z zielonej szkoły.- Uśmiechnął się w miarę pogodnie jak na takiego sztywnego gościa.

-I leciałeś tu taki kawał drogi?

-Tak.

-A dlaczego?

-Porozmawiam w domu.

Ruszyła za nim, za panem wiecznie nieumiejącym czasu dla swojego jedynego dziecka, chociaż mu się nie dziwiła gdyby jakaś osoba spowodowała śmierć najbliższej jej osoby też by żyła w nienawiści do niej. Oprócz tego jej ojciec był jakimś arystokratom i spędził za granicą prawie całe  życie odkąd zmarła jej matka, a ją wychowywała jakaś głupia opiekunka, która nieraz próbowała ją porwać dla okupu, lecz szkoda że nie myślała o tym że jej ojczulek nie ma zamiaru nawet o niej myśleć. Ten dorosły face w garniturze, który uwielbia pracować i nigdy nie powiedział do Any ani jednego miłego słówka, teraz pojawia się ni z gruch ni z pietruchy  i udaje miłego (ciekawe o co mu chodzi).

Po powrocie do mieszkania zauważyła że wszystkie rzeczy są spakowane w kartony, a pod domem stoi wóz do przeprowadzek.

-Przeprowadzam się?

-Nie jedziesz ze mną.

-Słucham?-Zatkało ją, jej ojciec chce by mieszkała z nim, chyba mu się procesory przegrzały.- Nie mogę nie skończyłam jeszcze liceum.- Strzeliła udawanego focha.

-Zapisałem cię do prywatnej szkoły, nie masz co się martwić, dyrektorem jest mój dobry przyjaciel.

-Chce chociaż skończyć w tej szkole pierwszy semestr, więc odmawiam wyjazdu.

-Jedzie ze mną teraz, albo przydzielam ci niańkę.

-A proszę cię bardzo. Ciekawe ile wytrzyma.

-Oj tym się nie przejmuj, już ja dopilnuję, abyś była pilnowana.-Pstryknął palcami po czym zniknął za drzwiami, wraz z całą ekipom przeprowadzkom (ciekawe jak to możliwe że zniknęli w ułamku sekund). Zresztą co ją to, pewnie chce ją wydać za mąż żeby się wzbogacić, albo wyciekło gdzieś że ma córkę.

-Trzeba to wszystko rozpakować, głupi ojczulek zjawia się jak jasny grom z nieba.

Rozpakowała wszystkie rzeczy w dość szybkim tempie, może dlatego że miała  ich strasznie mało, kto to wie. Usłyszała pukanie do drzwi wejściowych, więc podeszła i je otworzyła, a w drzwiach stała dziewczyna dość wysoka chyba o 5 centymetrów od niej niższa, stała opierając się o bok futryny, w krótkiej miniówce, z wywalonymi cyckami na wierzchy i do tego z papierosem w ręce.

-Excuse me, are you Ana?

-Co pani do mnie duka, ja nie rozumiem. I don’t understand.

-Oh no!!! You don’t speak English.

-Yes, I’m sorry.

-No problem.

-Co ty tu robisz i kim do cholery jesteś że pieprzysz do mnie po angielsku.

-Moje imie to Megan. Mieć 17 lat i będę chodzenie z tobią do sszzkoly.

-Wynajął cię mój ojczymek?

-Yes.

-I’m sorry. Goodbye.-Zatrzasnęła jej drzwi przed nosem, co to do chuja ma być czy ona  jest w jakiejś ukrytej kamerze, najpierw zjawia się ten ciul od siedmiu boleści, a teraz przysłał jej niańkę. Postanowiła nalać do wanny wody, która spieniła się aż po same brzegi, weszła do niej w celu rozluźnienia się po całym tym dniu, woda była tak cieplutka a cała ta piana była jak cienka warstwa jedwabnej pościeli i powoli ulatujące w przestrzeni bańki z mieniącymi się na każdej mini tęczom, a cały ten zapach przecudnej lawendy,  której dosyć rzadko używał, może dlatego że zazwyczaj wszystko idzie po jej myśli.

-Good evening.

-Spadaj dziwny dźwięku który drażni moje uszy.

-No, I want help you.

-Niby co ty tam mamroczesz?- Podeszła do Any i oparła się o wannę, podczas gdy ona już prawie przysypiałam.

-I want...

-Jeśli nie przestaniesz gadać po angielsku to w życiu nie zrozumiem do końca o co ci chodzi.

-Wiesz jaką jesteś sknerom, myślałam że dasz się nabrać na to że nie umiem polskiego.

-Wiem jedno mój stary nie przysłałby mi osoby z którą nie umiała bym się dogadać, a wie on o tym doskonale że nie trawie anglika. Więc jesteś Megan a jak masz na nazwisko?

-Megan Toru, mam 17 lat jestem byłą obywatelką Japonii mieszkającą w Ameryce i zostałam przysłana tu przez pana B.

-Czy naprawdę jesteś blondynką?

-Tak, chociaż przyznaje że prostuje włosy.

-Dlaczego jesteś w mojej łazience, gadasz ze mną po angielsku, kiedy ja jestem goła!?

-Ponieważ pan B kazał mi przebywać z tobą 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu przez czas dopóki nie pojedziesz do niego.

-Pierwsze primo nie zamierzam nigdzie jechać, drugie primo wypieprzaj z mojej łazienki, bo inaczej nie dożyjesz jutra!!!

-Co, a myślałam że jesteś milsza.

-A ja nic nie myślałam i wynocha!!!

-Twój ojciec mówił że lubisz różne ciekawe rzeczy.

-Serio myślisz że mój starszy wie w ogóle coś na mój temat.

Blondyna wyszła z łazienki i nie pojawiła się Anie na oczy,  za to ona poszła spać w swoim wielgachnym łożu.

-Good morning.

-Spadaj ciot pozbędę się ciebie jak tylko pójdę do szkoły.

-Oj nie bądź taka pewna swego. Nie jestem zwykłą opiekunką i pamiętaj ja mam też swoich informatorów.

-Jakich, to ich przekupie.

-Twój ojciec zaoferował im, że zapłaci im zawsze wyższą cenę niż ty.

-Oj ten pierdolny stary zgred nagle sobie o mnie przypomniał.

-Tego nie wiem. Ładnie mi w waszym mundurku?

-Naprawdę masz zamiar chodzić zemną do szkoły?

-Tak. Jak wyglądam?

-Jak dziwka stojąca na ulicy.

-Mayby. Do you like high school?

-Co?

-Czy podoba ci się twoja szkoła?

-Jakby ci to powiedzieć, gdyby nie Kagahai to byłoby nudno, ale tak polubiłam tą szkołę.

-Why not you travel to father?

-Because I don’t speak English.

-Oh, truth. I help you in learn English.

-Błagam mów po polsku, albo zamknę cię w łazience.

-No dobra, dobra, idziemy do szkoły?

-Skoro się ciebie nie pozbędę, to ruszajmy.

Wyszły z mieszkania, a Megan najwidoczniej dorobiła już sobie klucze, co równa się temu że od dziś są współlokatorkami i Ana może ją gnębić ile jej się żywnie podoba.