Rozdział 9 Kłopocik i nieoczekiwana chwila

Miało nie być kolejnego rozdziału w tym tygodniu,ale moja inwencja twórcza mnie przerosła i wstawiam rozdział :D

Rozdział 9 Kłopocik i nieoczekiwana chwila

Ane próbowały obudzić z samego rana dziewczyny, lecz gdy otworzyła oczy one dziwnie się na nią patrzyły.

-Czy mam coś na twarzy czy co?- Przetarła sobie oczy i ziewnęła.

-Nie tylko wyglądasz na wczorajszą.

-No i?

-Nic, tylko podpisałaś regulamin.

-To że tak wyglądam nie znaczy że tak jest.- Prychnęła i znowu wtuli się w pościel, dając im znać aby sobie poszły tam gdzie pieprz rośnie.

-No wstawaj Ana, bo ci twój Romeo ucieknie.

-To niech ucieka, tylko po dziurawych drogach.- To miał być żart, ale jakoś jej nie wyszedł.

            Puk, puk. 

-Dziewczyny mogę wejść na chwile?- Pytał ktoś za drzwiami.

-Nie wchodzi, Ana jest w negliżu!-Krzyknęła jedna z dziewczyn w pokoju, a potem zaczęła się śmiać.

-Aż tak was wkurzam?- Spytał  z ciekawość pokręcona.

-A jak myślisz?- Wtrąciła się jeszcze inna, której szkarłatnooka nie kojarzyła.- Zabrałaś największe ciach z całych klas pierwszych tylko dla siebie.
-Chodzi ci o tego bęcwała?
-Tak jesteś jedyną dziewczyną z którą on się zadaje, a na nas to nawet nie zerknie.
-A czy to moja wina ja nie prosiłam o takiego debil...- Osoba pukająca weszła bez zastanowienia, a Ana zrobiła się czerwona i zabrakło jej na chwile tchu by mogła dokończyć swój wywód.- ... A ty co nie słyszałeś że jestem w negliżu i masz nie wchodzić!
-Oj biedna księżniczka ma wocha.
-Tak woch na pięć minut.
-No to może zdążysz się ogarnąć, bo znowu wzywa nas ten dziadziuch.
-Chodzi ci o naszego wychowawce?
-A o kogo innego, rusz się.- Po tych słowach wyszedł, a Matsuo szybko się ubrała w jakieś zwykłe ciuchy, bo nie mogła iść w piżamie.
-Co się znowu stało?
-Zobaczysz.
-Oto dwójka naszych najgorszych rozrabiaków.- Powiedział nasz wychowawca do dwóch policjantów.
-Komendant Nice Jinsoku i młodszy aspirant Murasaki Dokyo, zajmujemy się sprawom młodej grupy przestępczej.
-A co to ma wspólnego z nami?- prychnął ironicznie.
-Matołku, jak ty się zwracasz do policjantów.- Dostał od niej w bok.- Przepraszam za jego zachowanie, ale co my mamy z tym wspólnego?

            Spojrzeli się na nich jak na idiotów. Komendant przytargał swojej brązowo-rude włosy i spojrzał porozumiewawczo na siwego aspiranta.

- To zacznijmy po kolei.

-Niech pan nie owija w bawełnę i powie pan o co chodzi i dlaczego ma pan prawo nas przesłuchiwać bez zgody naszych opiekunów?

-Policjanci otrzymali informacji, że do grupy sprzedającej narkotyki dołączyły dwie osoby z innego miasta.

-A co to ma wspólnego z nami?

-Jesteście podejrzani o pomoc w handlowaniu narkotykami.

            Oboje wybuchli śmiechem, bo nie wiedzieli o co chodzi tym bęcwałom.

-Od kogo panowie biorą lekcje?

-Że co?

-Nie słyszałem większej głupoty od bardzo dawna.

-Wiecie że za zniewagę funkcjonariusza możecie otrzymać kare.

-Niegroźne nam są takie kary, nie zna pan naszych rodziców.- Spojrzał Nice na nich za podniesionej brwi.- I tak poznaliśmy jakąś grupę dzieciaków z okolicy, ale graliśmy z nimi tylko w kosza.

-Mówicie prawdę?-Spytał Murasaki.

-Był pan kiedyś u Laryngologa, bo chyba ma pan problemy ze słuchem skoro nie słyszał pan co powiedział Marcel.- Znowu zaczęli się śmiać.

-Widzą panowie mówiłem że to zgraja dzieciaków, którzy nie potrafią się zbytnio zachować.

-No z tym musimy się zgodzić, ale i tak dziękujemy.

            Wyszli tak szybko jak się pojawili, a Ana z Marcelem zeszli do stołówki i zjedli śniadanie w zupełnej ciszy.

            Po śniadaniu, pokręcona i  chłopak o kruczoczarnych włosach pożegnali się z grupą i zostali sami w ośrodku. 

-Czemu skłamałeś tym policjantom?

-A jak myślisz co tacy debile mogą nam udowodnić, skoro sami nie wiedzą kogo szukają i nie znają prawa, skoro nie chcieli nam podać powodu przesłuchania.

-No może i masz racje, ale...

-Jakie ale Ana, ci goście to byli straszacy jak w gimnazjum.

-A no w sumie pamiętam jak chcieli nas przestraszyć w gimnazjum, żebyśmy przestali rozrabiać, ale kto może nas powstrzymać.

-No widzisz.

            Spojrzeli sobie w oczy i tak jakby świat się zatrzymał w jednym tym jednym miejscu, stali wpatrując się jak zahipnotyzowani, w totalnej ciszy. Zapomnieli o bożym świecie, gdy jakiś stukot ogarnął ich z letargu.

-Witajcie kochani.- Wtargnęła do holu Dominika z szyderczym uśmiechem.

-Czy ty coś brałaś?-Spytała głupio Ana.

-Nie no wiesz pewnie naćpała się dwutlenkiem węgla.- Prychnął Marcel.

-Nic nie brałam, zostałam z wami, żebyście się nie pozabijali.

-A to nowość.

-Ana przestani, mi też się to nie uśmiecha.

-Boże jak ja kocham te stare małżeństwo.- Powiedziała blond włosa tak jakby do siebie.

-Jakie stare małżeństwo!!!- Krzyknęli razem.

-Oj błagam was już nie udawajcie, bo w końcu kto się czubi ten się lubi.-Wzdychnęli razem.- Oj no weście.

-Czemu musisz nas pilnować?

-Już mówiła, matko, Matsuo jesteś dziś nieobecna.

-Ciekawe czyja to wina.

-Czy wydarzyło się coś o czym nikt oprócz was nie wie?

-Tak, wygrała ze mną w kosza, dlatego buja w obłokach.

-Ale jesteś chujowy?

-Że słucham?!

-Jak mogłeś się dać pokonać Anie.

-Jak widzisz mogłem.- Po prostu wyszedł, trzaskając drzwiami do skrzydła dla chłopców.

-Uraziłaś jego męską dumę, a to ja zawsze jestem tą z którą coś jest nie tak.- Ana poszła w jego ślady.

-Co to ja jestem tą złą!!!

-Tak to jest, jak się wchodzi pomiędzy młot a kowadło!- Krzyknęła z oddali pokręcona.

-Co?!- Dominika padła na kolana i zaczęła płakać.

-Jesteś większą beksą od Any, wiesz?

-A ty nie poszedłeś do siebie?

-To było godzinę temu, a ty dalej się mażesz.

-Przecież minęło dopiero dwie minuty.

-A ty o te dwie minuty za długo beczysz.

-Czy jestem dla was problemem?

-To zależy czy chcesz nam pomóc czy nie?

-A w czym?- Zainteresowała się przewodnicząca.

-Chcieliśmy urządzić taką ala zieloną noc, ale ty zostałaś.

-Pomogę wam!

Zabrali się we trójkę i zaczęli rozdzielać prace. Ana miała zająć się stołówką, a dokładnie popodkładać sztuczne robaki do jedzenia i sztuczne larwy, Dominika miała ukraść wszystkie klucze do pokoi i do skrzydeł, aby wszyscy zaczęli od stołówki, a Marcel otrzymał najlepsze zadanie miał porozkręcać kilka krzeseł, drzwi wejściowe, oraz fragment stołu, a to wszystko tak aby nie zauważył nic personel hotelu( czas na trochę adrenaliny).

 -Psyt, Marcel jak skończysz to pogadamy na osobności.- Szepnęła Ana.

-Zaraz skoniczę, spotkajmy się tam gdzie spotkałaś Źrebaka.- Mruknął.

            Marcel szybko pojawił się przy Anie, ale nawet się nie odezwał dopóki ona go nie spostrzegła.

-Jak długo chcesz się na mnie gapić?- Odwróciła się i zauważyła buraka na jego twarzy, przez co sam się zarumieniła.- Co jest ...- Odwrócili wzrok i znowu tkwili w czarnym punkcie.

-A no to, nie wracajmy do tego tematu.

-Ja ci dam nie wraca..!- Znowu się to zdarzyło, ich ust w delikatnym pocałunku, ale tym razem już na trzeźwo.- Co...- Chciała się odsunąć, ale trzymał ją w uścisku.

-Przepraszam, ale nadal w to nie wierze.

-Ja też nie.- Trzymali się w objęciach.

-Hej, a wiedziałam!- Krzyknęła Dominika z satysfakcją.

-Co niby wiedziałaś, że Anie umarła mysz?- Ona od razu poczuła się głupio, ale i tak było widać ich zdenerwowanie i unikanie jej wzroku.

            Zabawa jednak dopiero zaczynała się rozkręcać, bo właśnie wrócili wycieczkowicze i jak to biedactwa nie mogli znaleźć kluczy i poszli od razu na obiad, gdzie drzwi huknęły o podłogę, co spowodowało krzyk dziewczyn, ale usiedli przy stole i to dopiero była frajda, przynajmniej dla Any i Marcela którzy to wszystko nagrywali. Zawaliło się kilka krzeseł i fragment stołu, a jedzenia to nikt nie tknął ( ciekawe co z tego wszystkiego wyniknie).