Rozdział 11 Potwór na pierwszej i szóstej

Ze względu na to że w sobotę mam zajęto, rozdział pojawia się wcześniej.
Rozdział 11 Potwór na pierwszej i szóstej

Przy wejściu do szkoły tłumy gapiów patrzyły się na Ane i Toru (przez jej olśniewającą urodę).

-Przedstawisz mi swoich przyjaciół?

-Na jakiej planecie ty żyjesz, od tej chwili radzisz sobie sama.-Szyderczy uśmiech zawitał na jej twarzy, a potem ruszyła do sali w której zaraz miała mieć lekcje, zostawiając Megan na pastwę losu. 

Po dzwonku weszła do klasy i zajęła trzecie miejsce od okna, a nauczycielka religii zaprosiła do modlitwy w której cały czas wymachiwała rękami i zachowywała się jakby coś brała przed zajęciami, no ale w końcu przeszła do sprawdzania listy obecności.

-Kagahai?

-Obecny.

-Matsuo?

-Jestem.

-Yhym, czy nie zapomniałaś nam kogoś przedstawić?

-Co niby kogo?

-Twoją daleką kuzynkę, ma chodzić z tobą do  klasy, a na razie jej nie widzę.

-Musi sobie pani kupić okulary i umyć uszy, bo ja nie wiem o czym pani mówi. 

Rozległo się pukanie do drzwi i po chwili blondyna weszła do sali z ciepłym uśmiechem na twarzy.

-Przepraszam, czy to klasa … O Ana tu jesteś!- Podeszła i ściskała ją.- A bałam się że nie trafie do klasy.

-Ana to jest twoja kuzynka, prawda?

-Przykro mi, ale nie mam kuzynki.

-Kłamczucha!!!- Wrzasnęła Megan na cała sale.

- Przepraszam, ale to jest moja współlokatorka.

-Przepraszam Panią, widocznie mój wuj nie przekazał Anie że jesteśmy spokrewnione.- Promienny uśmiech zmiękczył Katechetkę i zaczęła prowadzić lekcje.

-A więc dziś zajmiemy się Biblią. Czy ktoś chce coś opowiedzieć, może ty Ano?

-Tak, Biblia jest to księgo powstająca przez tysiąc lat, na początku była w języku hebrajskim, potem w armeńskim i greckim. Składa się z Nowego i Starego testamentu, z ksiąg dydaktycznych, prorockich i historycznych. Stary testament ma 27 księgi, a nowy 46, co łącznie daje 73 księgi. Biblia jest świętą księgo dla katolików, żydów i wyznawców judaizmu.

-Dobrze starczy, siadaj Księżniczko.- Chyba już jej nie lubi. -No dobrze skora Ana przybliżyła nam podstawowe informacje o Biblii, to kto powie nam o pięcioksięgu Mojżesza?

-Ja mogę?-Zgłosił się ten bęcwał, jakby nie widział że i tak ona ma przesrane.- Pięcioksiąg Mojżesza nie został przez niego napisany, ale był głównym bohaterem i jedynym ocalałym w potopie. Na początku są narodziny świata, jak powstali ludzie, dzieje Abrahama.

-A z czym jest kojarzony Abraham?

-Z próbą wiary, w której musiał poświęcić syna na ofiarę…

Gadanina ciągnęła się przez całą lekcja a i tak Ana miała totalnie przerąbane. 

Po pięciu męczących lekcjach skończyły się pierwszy tydzień szkoły, a Anie udało się zgubić Megan. Wtopiła się w tłum uczniów stojących w kolejce do sklepiku szkolnego. Nagle ktoś zaczął się przepychać, co spowodowało wrzaski i obelgi, a osobą która wywołała to zamieszanie był nie kto inny jak Marecl Kagahai, stanął tuż przy niej i się zaczął na nią pchać jeszcze bardziej niż na resztę stojących osób.

-Marcel ogarnij się!-Krzyknęła, co nie przyniosło zamierzonego skutku.

Bufon stanął przy oknie sklepiku i kupił dwie puszki zmrożonej herbaty brzoskwiniowej, z czego jedną schował do kieszeni, a z drugą podszedł do Matsuo i przyłożył  ją jej do czoła.

-Ochłoń Anetko.-No jego twarzy malował się ironiczny uśmiech, który wyprowadził ją z równowagi.

-Marcelku mój drogi zabieraj tą zasraną puszkę, bo inaczej rozwalę ci ją na twoim pustym łbie.-Słowa przesiąknięte były jadem.

-A ty nadal taka w gorącej wodzie kompana, już nie pamiętasz co się wydarzyła.

-A ty nadal taki dziecinny i pusty.

-O widzę że stare małżeństwo dalej ma kryzys.-Dołączyła się Dominika z drugiej klasy, na której mundurek wyglądał zaskakująco dobrze, a jej blond włosy świetnie wyglądały w półmroku.

-Jakie stare małżeństwo?

-A kto inny jak nie wy, brakuje wam tylko do szczęścia jakiejś swatki i przyzwoitki.

-A może zabierzesz go do psychiatry?

-A ją zapisz do psychiatryka.

Ich oczy ciskały w siebie błyskawicami i chęcią mordu.

-Dobra już przestańcie są tu przecież ludzie.- Podeszłą do niej Virgnia i szepnęła jej coś na ucho.-Rozumiem, dzięki za informacje.-Czarnowłosa oddaliła się tak szybko jak się pojawiła. A Dominika dziwnie spoważniała.

-Co się stało?-Spytała Ana, zdziwiona jej miną.

-Nic takiego.

-A tak w ogóle dostałaś jakiś ochszan przez nas?

-Na szczęście tylko pouczenie.

-Uf to dobrze.

-Możemy chwile pogadać.- Szepnął Marcel Anie do ucha.- Na osobności.

-Dominiko my na chwile spadamy, bo Katechetka chciała abyśmy jej pomogli zanieść jakieś papiery.

-Rozumiem do zobaczenia.

-Na razie.-Pomachała do niej i ruszyła w stronę jakiegoś ustronnego miejsca.- O co chodzi?- Popatrzyła się na niego ze zdziwieniem.

-Sorry za tą puszkę.- Ana podniosła powiekę, no bo przecież on nigdy jej nie przepraszał.

-Czy ty się dobrze czujesz, przecież to były twoje codzienne wygłupy.

-No tak, ale trochę mi głupio przez te ostatnie wydarzenia.- Jego głos był bardziej cichy niż zwykle, a wzrok skierował w dół. Kiedy do Any dotarło o co mu chodziło to zrobiło się jej trochę niezręcznie.

-Nie wspominajmy o tym.- Mówił spokojnie, opierając się delikatnie o framugę.- No bo przecież to zdarzyło się po pijaku.

-No tak, ale...

-Nie ma żadnego ale, jesteśmy najlepszymi kumplami od początku gimnazjum.

-A tak w ogóle, to co się działo w twojej podstawówce?- Przez przypadek wszedł na cienki grunt.

-Nie mam zamiaru o tym z tobą rozmawiać, a tym bardziej co to ma wspólnego z ostatnimi wydarzeniami.

-Nic, sorry.

-Nie ważne, ale czemu przywołujesz ostatnie zdarzenia???- Spojrzała na niego trochę podejrzliwie, no bo w końcu to ona podkochiwała się w nim przez całą gimbaze, a ostatnie zdarzenia wprowadziły ją w niezły mętlik. 

-No nie wiem, tak jakoś.- Chciała usłyszeć prawdę dlatego nie dawała za wygraną.

- To nie jest wytłumaczenie.

-No dobra, chyba się w tobie zakochałem.- Jego twarz była cała czerwona, a wzrok błądził mu wszędzie, tylko nie na Anie.

-I co w tym takiego niezwykłego.- Teraz chciała aby  poczuł się jak ona, kiedy to on wyśmiewał się z tego że mogliby być razem. Jednak on nagle spoważniał i poczuł się zażenowany.

- Po co ja ci to w ogóle powiedziałem.

-No właśnie ciekawe dlaczego.- Jej głos był oschły, mimo iż marzyła o tym żeby to on pierwszy wyznał jej w taki sposób miłość.- A może spodobała ci się Megan, ta moja walnięta opiekunka.- Spojrzał na nią ze zdziwieniem, bo w zupełności zapomniał o jej kuzynce.

-O czym ty mówisz?

-O tym że nie jestem idiotką i widzę jak wszyscy chłopcy uganiają się za tym babsztylem, a ty nie jesteś lepszy.

-Poważnie jesteś idiotką.

-Słucham!

-Idiotka!- Krzyknął i złapał ją w uścisku, czochrając jej długie pokręcone włosy.- Jesteś zazdrosna,o jakąś pustą lalkę.- Zaczął się z niej śmiać.

-To nie jest śmieszne. - Chciała zrobić z tego poważną rozmowę, ale sama zaczęła się śmiać.

-Bo ja naprawdę za to cię kocham.- Pocałował ją delikatnie w policzek.- Choć zazdrośnico.

-Nie jestem zazdrosna!

-Jasne że nie.

            Wrócili na korytarz, niedaleko sklepiku, trzymając się delikatnie za ręce. Bum. Wpadła na nich Doma.

-Twoja kuzynka.- Spojrzała Anie głęboko w oczy.- Wdał się w konflikt z nauczycielką od angielskiego.

-E, jakoś mnie to nie obchodzi.

-O co w ogóle chodzi z ta twoją kuzynką?-Wtrącił ciołek.

-A skąd mam to wiedzieć, a oprócz tego to nie twój interes.

-Ana musisz tam iść, bo inaczej wywalą ją ze szkoły.

-I dobrze, przyjechała mnie pilnować, więc czym szybciej wyleci tym lepiej.

-Zachowujesz się jak mała dziewczynka, która ma kaprys.

-Zamknij się, to w końcu ciebie nie dotyczy.

                  Kagahai zamilkł i zrobił zamyśloną mina, oraz przyglądał się dalszemu przebiegu zdarzeń.

-Ana, tu nie tylko chodzi o Toru, ale o twoją naukę angielskiego.

-Co? Po co ona miałaby się kłócić z moją panią od angola.

-Zrozumiesz jak ze mną pójdziesz.

Szli korytarzem, powoli mijając puste sale lekcyjne, a Marcel gwizdał jak najęty, zwracała mu chyba cały czas uwagę, a on ją ignorował. Gdy doszli do sali od angielskiego, już za drzwi było słychać kłótnie rozgrywającą się pomiędzy nauczycielką, a dziewczyna w nastoletnim wieku, która dopiero co przyjechała z zagranicy. Powoli otworzyli drzwi i weszli do sali.

-Megan co ty odwalasz!?

-Ja, próbuje przekazać tej tępej kobiecie, że nie jest odpowiednio wykfalifikowana na bycie nauczycielką.

-Megan.- Wtrąciła się przewodnicząca, lecz ona ją zbyła.

-JA będę lepszą nauczycielką, niż ta wywłoka.

-Megan uważaj na słowa, jeszcze jedno takie zachowanie, a możesz zostać zawieszona w prawach ucznia.- Przywoływała ją nauczycielka.

-A co tam pani może wiedzieć, skoro pani sama myli czasy.

-Nikt moja droga nie jest nie omylny.- Broniła się biedna profesorka.

-Toru zostaw moją panią od angielskiego, możesz przecież uczyć mnie w domu.

-Aneto, wytłumacz mi o co chodzi.- Poprosiła nauczycielka.

-Sprawa rodzinna, pustaczko!-Blondyna pokazał język i sobie poszła. 

Ana została z nauczycielką i Dominiką, a Marcel poleciał za Megan.

Rozdział 10 To co tajne zaczyna się ujawniać

Ze względy na to że w najbliższym czasie nie mogłabym wstawić rozdziału wstawiam go specjalnie dla was dzisiaj :) 

Rozdział 10 To co tajne zaczyna się ujawniać

            Po zabawie ze sztucznymi robakami, rozwaleniu połowy stołówki i wkurzonych nauczycielach, Ana, Marcel i oczywiście przewodnicząca Dominika trafili na kolejną rozmowę.

-Ana Matsuo, Marcel Kagahai i Dominiko Mahatsu, co tu się wyprawia?!- Szkarłatnooka wyszła z ciołkiem z rinku w ręce i zaczęli się śmiać, za to Dominice nie było do śmiechu.

-Gdybyście widzieli swoje miny!!

-Boże, dawno nie miałem takiego przypału!!

-Do was to ja nie mam siły, ale po tobie Dominiko to ja nie spodziewałem się takiego zachowania.

-No bo, no...

-Niech pan da jej spokój, ona nic nie zrobiła.- Wtrąciła Ana żeby zrzucić winne na siebie.

-Moja droga, wiesz do czego się dopuściliście?

-Tak, odwaliliśmy wam niezłego psikusa.- Uśmiechnęła się do niego sarkastycznie.

-Naprawdę jest dopiero czwarty dzień szkoły, a ja mam was już dość. 

-No widzi pan ma pan szczęście, bo przecież dzisiaj wracamy do Chesu.-Podsumował Marcel.

-Idźcie się wszyscy spakować.

-Ciekawe skąd weźmiecie klucze?- Wtrąciła Ana.

-Ana wam otworzy skrzydła, albo oprócz pokrycia kosztów, zostanie zawieszona.

-Oj ale to Marcel ma klucze.-Pokazała mu język i ruszyła z klasą się pakować.

            Wszyscy pobiegli do swoich skrzydeł, oraz szybko się spakowali i już czekali na autokar, który miał ich zabrać do rodzinnego miasta. A czas im się dłużył niemiłosiernie.

-Marcel co łączy cie z Aną?- Spytała jedna z ciekawszych dziewczyn z ich klasy.

-Jesteśmy z jednej paczki z gimnazjum a co?

-Nie nic tylko czy masz dziewczynę?- To pytanie zaciekawiło wszystkich dookoła.

-Jeśli mam być szczery to czasem mam wrażenie że tak.

-Wiedziałam, czyli jednak jesteś z Aną!

-A czy ja tak powiedziałem?

-Co?- Zdziwiła się na jego odpowiedzi.- Ale powiedziałeś że masz wrażenie...

-Dlaczego wszystkie dziewczyny są takie głupie i puste. -Prychnął.- Chyba najlepiej na tym świecie jest być gejem.-Wymsknęło mu się.

-Aha czyli miałam racje w sprawie tego że jesteś z Wojtkiem- Ana wrzasnęła z satysfakcją.

-Ana ty się nie włączaj do tej rozmowy.- Wtrącił Wojtek.

-A ty po co tu, biseksualny się znalazł. A może masz taką zasadę że wymieniasz co chwile Marcela i swoją dziewczynę, której nikt nie widział.

-Moja dziewczyna istnieje!!!- Podszedł Marcel i uspokoił go od dalszych wrzasków.

-Przykro mi Aneciu, ale twoje chore wyobrażenia, ściągają na nas całą uwagę, a Wojtek ma dziewczynę i ty ją przecież kiedyś poznałaś.-Matsuo tylko spojrzała na niego krzywo i odpuściła.

-Co to za zgromadzeni?- Wychowawca znowu miał ich na celowniku.

-Wojtek i Marcel nie wiedzą czy są razem czy nie.- Odpowiedziała Ana.

-Anetko ogarnij się, nie będę ci tego drugi raz tłumaczyć!- Przybliżył się do niej i znowu zaczęła się wymiana ostrych słów pomiędzy tą dwójką, a nauczyciel czekał aż im się to znudzi.

-Skończyliście już?- Byli cali zadyszani, ale mogliby się kłócić dalej, gdyby nie autokar, który właśnie podjechał. Zabrali swoje bagaże i ruszyli w drogę, która minęła im bardzo szybko.

Rozstali się w milczącej atmosferze, a ku zdziwieniu Matsuo zjawił się po nią jej tata, który pracował za granicą, a ją traktował jak powietrze.

-Hej tato, co ty tu robisz?- Spytała z dziwnymi podejrzeniami.

-Przyjechałem cię odebrać z zielonej szkoły.- Uśmiechnął się w miarę pogodnie jak na takiego sztywnego gościa.

-I leciałeś tu taki kawał drogi?

-Tak.

-A dlaczego?

-Porozmawiam w domu.

Ruszyła za nim, za panem wiecznie nieumiejącym czasu dla swojego jedynego dziecka, chociaż mu się nie dziwiła gdyby jakaś osoba spowodowała śmierć najbliższej jej osoby też by żyła w nienawiści do niej. Oprócz tego jej ojciec był jakimś arystokratom i spędził za granicą prawie całe  życie odkąd zmarła jej matka, a ją wychowywała jakaś głupia opiekunka, która nieraz próbowała ją porwać dla okupu, lecz szkoda że nie myślała o tym że jej ojczulek nie ma zamiaru nawet o niej myśleć. Ten dorosły face w garniturze, który uwielbia pracować i nigdy nie powiedział do Any ani jednego miłego słówka, teraz pojawia się ni z gruch ni z pietruchy  i udaje miłego (ciekawe o co mu chodzi).

Po powrocie do mieszkania zauważyła że wszystkie rzeczy są spakowane w kartony, a pod domem stoi wóz do przeprowadzek.

-Przeprowadzam się?

-Nie jedziesz ze mną.

-Słucham?-Zatkało ją, jej ojciec chce by mieszkała z nim, chyba mu się procesory przegrzały.- Nie mogę nie skończyłam jeszcze liceum.- Strzeliła udawanego focha.

-Zapisałem cię do prywatnej szkoły, nie masz co się martwić, dyrektorem jest mój dobry przyjaciel.

-Chce chociaż skończyć w tej szkole pierwszy semestr, więc odmawiam wyjazdu.

-Jedzie ze mną teraz, albo przydzielam ci niańkę.

-A proszę cię bardzo. Ciekawe ile wytrzyma.

-Oj tym się nie przejmuj, już ja dopilnuję, abyś była pilnowana.-Pstryknął palcami po czym zniknął za drzwiami, wraz z całą ekipom przeprowadzkom (ciekawe jak to możliwe że zniknęli w ułamku sekund). Zresztą co ją to, pewnie chce ją wydać za mąż żeby się wzbogacić, albo wyciekło gdzieś że ma córkę.

-Trzeba to wszystko rozpakować, głupi ojczulek zjawia się jak jasny grom z nieba.

Rozpakowała wszystkie rzeczy w dość szybkim tempie, może dlatego że miała  ich strasznie mało, kto to wie. Usłyszała pukanie do drzwi wejściowych, więc podeszła i je otworzyła, a w drzwiach stała dziewczyna dość wysoka chyba o 5 centymetrów od niej niższa, stała opierając się o bok futryny, w krótkiej miniówce, z wywalonymi cyckami na wierzchy i do tego z papierosem w ręce.

-Excuse me, are you Ana?

-Co pani do mnie duka, ja nie rozumiem. I don’t understand.

-Oh no!!! You don’t speak English.

-Yes, I’m sorry.

-No problem.

-Co ty tu robisz i kim do cholery jesteś że pieprzysz do mnie po angielsku.

-Moje imie to Megan. Mieć 17 lat i będę chodzenie z tobią do sszzkoly.

-Wynajął cię mój ojczymek?

-Yes.

-I’m sorry. Goodbye.-Zatrzasnęła jej drzwi przed nosem, co to do chuja ma być czy ona  jest w jakiejś ukrytej kamerze, najpierw zjawia się ten ciul od siedmiu boleści, a teraz przysłał jej niańkę. Postanowiła nalać do wanny wody, która spieniła się aż po same brzegi, weszła do niej w celu rozluźnienia się po całym tym dniu, woda była tak cieplutka a cała ta piana była jak cienka warstwa jedwabnej pościeli i powoli ulatujące w przestrzeni bańki z mieniącymi się na każdej mini tęczom, a cały ten zapach przecudnej lawendy,  której dosyć rzadko używał, może dlatego że zazwyczaj wszystko idzie po jej myśli.

-Good evening.

-Spadaj dziwny dźwięku który drażni moje uszy.

-No, I want help you.

-Niby co ty tam mamroczesz?- Podeszła do Any i oparła się o wannę, podczas gdy ona już prawie przysypiałam.

-I want...

-Jeśli nie przestaniesz gadać po angielsku to w życiu nie zrozumiem do końca o co ci chodzi.

-Wiesz jaką jesteś sknerom, myślałam że dasz się nabrać na to że nie umiem polskiego.

-Wiem jedno mój stary nie przysłałby mi osoby z którą nie umiała bym się dogadać, a wie on o tym doskonale że nie trawie anglika. Więc jesteś Megan a jak masz na nazwisko?

-Megan Toru, mam 17 lat jestem byłą obywatelką Japonii mieszkającą w Ameryce i zostałam przysłana tu przez pana B.

-Czy naprawdę jesteś blondynką?

-Tak, chociaż przyznaje że prostuje włosy.

-Dlaczego jesteś w mojej łazience, gadasz ze mną po angielsku, kiedy ja jestem goła!?

-Ponieważ pan B kazał mi przebywać z tobą 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu przez czas dopóki nie pojedziesz do niego.

-Pierwsze primo nie zamierzam nigdzie jechać, drugie primo wypieprzaj z mojej łazienki, bo inaczej nie dożyjesz jutra!!!

-Co, a myślałam że jesteś milsza.

-A ja nic nie myślałam i wynocha!!!

-Twój ojciec mówił że lubisz różne ciekawe rzeczy.

-Serio myślisz że mój starszy wie w ogóle coś na mój temat.

Blondyna wyszła z łazienki i nie pojawiła się Anie na oczy,  za to ona poszła spać w swoim wielgachnym łożu.

-Good morning.

-Spadaj ciot pozbędę się ciebie jak tylko pójdę do szkoły.

-Oj nie bądź taka pewna swego. Nie jestem zwykłą opiekunką i pamiętaj ja mam też swoich informatorów.

-Jakich, to ich przekupie.

-Twój ojciec zaoferował im, że zapłaci im zawsze wyższą cenę niż ty.

-Oj ten pierdolny stary zgred nagle sobie o mnie przypomniał.

-Tego nie wiem. Ładnie mi w waszym mundurku?

-Naprawdę masz zamiar chodzić zemną do szkoły?

-Tak. Jak wyglądam?

-Jak dziwka stojąca na ulicy.

-Mayby. Do you like high school?

-Co?

-Czy podoba ci się twoja szkoła?

-Jakby ci to powiedzieć, gdyby nie Kagahai to byłoby nudno, ale tak polubiłam tą szkołę.

-Why not you travel to father?

-Because I don’t speak English.

-Oh, truth. I help you in learn English.

-Błagam mów po polsku, albo zamknę cię w łazience.

-No dobra, dobra, idziemy do szkoły?

-Skoro się ciebie nie pozbędę, to ruszajmy.

Wyszły z mieszkania, a Megan najwidoczniej dorobiła już sobie klucze, co równa się temu że od dziś są współlokatorkami i Ana może ją gnębić ile jej się żywnie podoba.

Rozdział 9 Kłopocik i nieoczekiwana chwila

Miało nie być kolejnego rozdziału w tym tygodniu,ale moja inwencja twórcza mnie przerosła i wstawiam rozdział :D

Rozdział 9 Kłopocik i nieoczekiwana chwila

Ane próbowały obudzić z samego rana dziewczyny, lecz gdy otworzyła oczy one dziwnie się na nią patrzyły.

-Czy mam coś na twarzy czy co?- Przetarła sobie oczy i ziewnęła.

-Nie tylko wyglądasz na wczorajszą.

-No i?

-Nic, tylko podpisałaś regulamin.

-To że tak wyglądam nie znaczy że tak jest.- Prychnęła i znowu wtuli się w pościel, dając im znać aby sobie poszły tam gdzie pieprz rośnie.

-No wstawaj Ana, bo ci twój Romeo ucieknie.

-To niech ucieka, tylko po dziurawych drogach.- To miał być żart, ale jakoś jej nie wyszedł.

            Puk, puk. 

-Dziewczyny mogę wejść na chwile?- Pytał ktoś za drzwiami.

-Nie wchodzi, Ana jest w negliżu!-Krzyknęła jedna z dziewczyn w pokoju, a potem zaczęła się śmiać.

-Aż tak was wkurzam?- Spytał  z ciekawość pokręcona.

-A jak myślisz?- Wtrąciła się jeszcze inna, której szkarłatnooka nie kojarzyła.- Zabrałaś największe ciach z całych klas pierwszych tylko dla siebie.
-Chodzi ci o tego bęcwała?
-Tak jesteś jedyną dziewczyną z którą on się zadaje, a na nas to nawet nie zerknie.
-A czy to moja wina ja nie prosiłam o takiego debil...- Osoba pukająca weszła bez zastanowienia, a Ana zrobiła się czerwona i zabrakło jej na chwile tchu by mogła dokończyć swój wywód.- ... A ty co nie słyszałeś że jestem w negliżu i masz nie wchodzić!
-Oj biedna księżniczka ma wocha.
-Tak woch na pięć minut.
-No to może zdążysz się ogarnąć, bo znowu wzywa nas ten dziadziuch.
-Chodzi ci o naszego wychowawce?
-A o kogo innego, rusz się.- Po tych słowach wyszedł, a Matsuo szybko się ubrała w jakieś zwykłe ciuchy, bo nie mogła iść w piżamie.
-Co się znowu stało?
-Zobaczysz.
-Oto dwójka naszych najgorszych rozrabiaków.- Powiedział nasz wychowawca do dwóch policjantów.
-Komendant Nice Jinsoku i młodszy aspirant Murasaki Dokyo, zajmujemy się sprawom młodej grupy przestępczej.
-A co to ma wspólnego z nami?- prychnął ironicznie.
-Matołku, jak ty się zwracasz do policjantów.- Dostał od niej w bok.- Przepraszam za jego zachowanie, ale co my mamy z tym wspólnego?

            Spojrzeli się na nich jak na idiotów. Komendant przytargał swojej brązowo-rude włosy i spojrzał porozumiewawczo na siwego aspiranta.

- To zacznijmy po kolei.

-Niech pan nie owija w bawełnę i powie pan o co chodzi i dlaczego ma pan prawo nas przesłuchiwać bez zgody naszych opiekunów?

-Policjanci otrzymali informacji, że do grupy sprzedającej narkotyki dołączyły dwie osoby z innego miasta.

-A co to ma wspólnego z nami?

-Jesteście podejrzani o pomoc w handlowaniu narkotykami.

            Oboje wybuchli śmiechem, bo nie wiedzieli o co chodzi tym bęcwałom.

-Od kogo panowie biorą lekcje?

-Że co?

-Nie słyszałem większej głupoty od bardzo dawna.

-Wiecie że za zniewagę funkcjonariusza możecie otrzymać kare.

-Niegroźne nam są takie kary, nie zna pan naszych rodziców.- Spojrzał Nice na nich za podniesionej brwi.- I tak poznaliśmy jakąś grupę dzieciaków z okolicy, ale graliśmy z nimi tylko w kosza.

-Mówicie prawdę?-Spytał Murasaki.

-Był pan kiedyś u Laryngologa, bo chyba ma pan problemy ze słuchem skoro nie słyszał pan co powiedział Marcel.- Znowu zaczęli się śmiać.

-Widzą panowie mówiłem że to zgraja dzieciaków, którzy nie potrafią się zbytnio zachować.

-No z tym musimy się zgodzić, ale i tak dziękujemy.

            Wyszli tak szybko jak się pojawili, a Ana z Marcelem zeszli do stołówki i zjedli śniadanie w zupełnej ciszy.

            Po śniadaniu, pokręcona i  chłopak o kruczoczarnych włosach pożegnali się z grupą i zostali sami w ośrodku. 

-Czemu skłamałeś tym policjantom?

-A jak myślisz co tacy debile mogą nam udowodnić, skoro sami nie wiedzą kogo szukają i nie znają prawa, skoro nie chcieli nam podać powodu przesłuchania.

-No może i masz racje, ale...

-Jakie ale Ana, ci goście to byli straszacy jak w gimnazjum.

-A no w sumie pamiętam jak chcieli nas przestraszyć w gimnazjum, żebyśmy przestali rozrabiać, ale kto może nas powstrzymać.

-No widzisz.

            Spojrzeli sobie w oczy i tak jakby świat się zatrzymał w jednym tym jednym miejscu, stali wpatrując się jak zahipnotyzowani, w totalnej ciszy. Zapomnieli o bożym świecie, gdy jakiś stukot ogarnął ich z letargu.

-Witajcie kochani.- Wtargnęła do holu Dominika z szyderczym uśmiechem.

-Czy ty coś brałaś?-Spytała głupio Ana.

-Nie no wiesz pewnie naćpała się dwutlenkiem węgla.- Prychnął Marcel.

-Nic nie brałam, zostałam z wami, żebyście się nie pozabijali.

-A to nowość.

-Ana przestani, mi też się to nie uśmiecha.

-Boże jak ja kocham te stare małżeństwo.- Powiedziała blond włosa tak jakby do siebie.

-Jakie stare małżeństwo!!!- Krzyknęli razem.

-Oj błagam was już nie udawajcie, bo w końcu kto się czubi ten się lubi.-Wzdychnęli razem.- Oj no weście.

-Czemu musisz nas pilnować?

-Już mówiła, matko, Matsuo jesteś dziś nieobecna.

-Ciekawe czyja to wina.

-Czy wydarzyło się coś o czym nikt oprócz was nie wie?

-Tak, wygrała ze mną w kosza, dlatego buja w obłokach.

-Ale jesteś chujowy?

-Że słucham?!

-Jak mogłeś się dać pokonać Anie.

-Jak widzisz mogłem.- Po prostu wyszedł, trzaskając drzwiami do skrzydła dla chłopców.

-Uraziłaś jego męską dumę, a to ja zawsze jestem tą z którą coś jest nie tak.- Ana poszła w jego ślady.

-Co to ja jestem tą złą!!!

-Tak to jest, jak się wchodzi pomiędzy młot a kowadło!- Krzyknęła z oddali pokręcona.

-Co?!- Dominika padła na kolana i zaczęła płakać.

-Jesteś większą beksą od Any, wiesz?

-A ty nie poszedłeś do siebie?

-To było godzinę temu, a ty dalej się mażesz.

-Przecież minęło dopiero dwie minuty.

-A ty o te dwie minuty za długo beczysz.

-Czy jestem dla was problemem?

-To zależy czy chcesz nam pomóc czy nie?

-A w czym?- Zainteresowała się przewodnicząca.

-Chcieliśmy urządzić taką ala zieloną noc, ale ty zostałaś.

-Pomogę wam!

Zabrali się we trójkę i zaczęli rozdzielać prace. Ana miała zająć się stołówką, a dokładnie popodkładać sztuczne robaki do jedzenia i sztuczne larwy, Dominika miała ukraść wszystkie klucze do pokoi i do skrzydeł, aby wszyscy zaczęli od stołówki, a Marcel otrzymał najlepsze zadanie miał porozkręcać kilka krzeseł, drzwi wejściowe, oraz fragment stołu, a to wszystko tak aby nie zauważył nic personel hotelu( czas na trochę adrenaliny).

 -Psyt, Marcel jak skończysz to pogadamy na osobności.- Szepnęła Ana.

-Zaraz skoniczę, spotkajmy się tam gdzie spotkałaś Źrebaka.- Mruknął.

            Marcel szybko pojawił się przy Anie, ale nawet się nie odezwał dopóki ona go nie spostrzegła.

-Jak długo chcesz się na mnie gapić?- Odwróciła się i zauważyła buraka na jego twarzy, przez co sam się zarumieniła.- Co jest ...- Odwrócili wzrok i znowu tkwili w czarnym punkcie.

-A no to, nie wracajmy do tego tematu.

-Ja ci dam nie wraca..!- Znowu się to zdarzyło, ich ust w delikatnym pocałunku, ale tym razem już na trzeźwo.- Co...- Chciała się odsunąć, ale trzymał ją w uścisku.

-Przepraszam, ale nadal w to nie wierze.

-Ja też nie.- Trzymali się w objęciach.

-Hej, a wiedziałam!- Krzyknęła Dominika z satysfakcją.

-Co niby wiedziałaś, że Anie umarła mysz?- Ona od razu poczuła się głupio, ale i tak było widać ich zdenerwowanie i unikanie jej wzroku.

            Zabawa jednak dopiero zaczynała się rozkręcać, bo właśnie wrócili wycieczkowicze i jak to biedactwa nie mogli znaleźć kluczy i poszli od razu na obiad, gdzie drzwi huknęły o podłogę, co spowodowało krzyk dziewczyn, ale usiedli przy stole i to dopiero była frajda, przynajmniej dla Any i Marcela którzy to wszystko nagrywali. Zawaliło się kilka krzeseł i fragment stołu, a jedzenia to nikt nie tknął ( ciekawe co z tego wszystkiego wyniknie).  

Rozdział 8 Trochę wspomnień, żali i niespodzianka

Ze względu na to że mam zajęty weekend, a dziś jest dzień wolny wstawiam dla was rozdział :).

Rozdział 8 Trochę wspomnień, żali i niespodzianka

            Na świeżym powietrzu trochę ochłonęli, po całej tej wielkiej bitwie na jedzenie przez którą wylądowali u wychowawcy.

-Ale z ciebie idiotka.

-Przymknij się imbecylu.

-Małpiatko, zamknij się.

-Oj obraziłam biednego dzidziusia.

-To ty zaczęłaś cały ten incydent.

-A i teraz zwalasz wszystko na mnie, chociaż jesteś współwinny.

-A wy nie mieliście iść przypadkiem do swoich pokoi?- Przyłapał ich wychowawca.

-No niby mieliśmy, ale po co, skoro możemy się droczyć na zewnątrz, w końcu robiliśmy tak już w gimnazjum z Alką i Piotrkiem.

-Kim jest Alka i Piotrek?- Spytał wychowawca.

-To nasza paczka z czasów gimnazjum, ale musieliśmy się z nimi rozstać, bo byli słabi w nauce.- Wytłumaczył Marcel w bardzo krótkim skrócie.

- Tylko oni potrafili przerwać nasze kłótnie o błahostki, których inni nie rozumieli.

-Opowiedzcie mi trochę o tych waszych kumplach.-Poprosił ich i rozsiadł się na ławce na dworze, oraz zachęcił żeby się przyłączyli.

-A więc zacznijmy od początku, poznaliśmy się wszyscy w drugie klasie gimnazjum, jak dołączyłam do klasy.

-Alka była osobą towarzyską, a Piotrek był zamknięty w sobie.

-Wcale nie, był po prostu nieśmiały, a stworzyliśmy paczkę zupełnie przez przypadek.

-To było chyba w tym samym czasie gdy skręciłem sobie kostkę.

-No, ale nie do końca, bo wtedy to tylko graliśmy wszyscy w jednej drużynie.

-A dlaczego tylko oni potrafili powstrzymać was od kłótni?

-Dobre pytanie.

-Może po prostu dlatego że oni byli parą i rozumieli problemy damsko-męskie?

-Co czy ty coś sugerujesz?- Ana zaczerwieniła się, ale od razu się ogarnęła.

-Sorry ale ja nie mam takich skojarzeni jak ty.

-Yhm, a jaj dokładnie oni się nazywali.

-Ala Trybicz i Piotrek Najese, jeśli dobrze pamiętam.

-A macie jakieś wspólne wspomnienia z nimi.

-Można tak powiedzieć.

-Aleś ty przygłupia, przecież to oni organizowali twoją piętnastkę, dzięki  nim braliśmy udział w nocy horrorów i przebraliśmy się na halloween.

-A no rzeczywiście.

-A teraz szczere pytanie, które mnie nurtuje od kiedy was spotkałem, jesteście parą?- Pytanie, wstrząsnęło nimi aż do szpiku kość. 

-W życiu, wieloryby musiałyby zacząć latać,a  i tak by to było niemożliwe.

-Ktoś kiedyś fajnie powiedział, "nie szukaj miłości, a cie dopadnie, a szukaj jej, a cię ominie", czy jakoś tak.- Chyba chciał im dać wykład, na który nie mieli najmniejszej ochoty.

-Musze panu powiedzieć jak facet facetowi, prosto z mostu, Ana aktualnie ma chłopaka.

-Co że ja cię słucham, niby kogo mam?- Ana sam zdziwiła się temu, co powiedział Marcel.

-Teraz udaj głupią jak zwykle. Chociaż czy da się przyzwyczaić do głupoty?

-Ty imbecylu, pustaku, chuju pierdolony...- Wyrzuciła wszystkie złe określenia w jego stronę, jakie przyszły jej na myśl.

-No, a już myślałem że nie będę musiał tego robić, ale zostajecie jutro i koniec kropka.

-Spoko to ja ideę do siebie.-Machnął ręką i chciał już iść jakby nić się nie stało.

-Jesteś z bogatego domu, a nawet nie znasz manier i dobrego zachowania, czego uczyli cię twoi rodzice.-Zaczęła się śmiać z pogardą , a on spojrzał na nią ponurym wzrokiem.

-Przepraszam, że nie widziałem moich rodziców odkąd pamiętam.

-Ups, sorcia nie chciałam.- Podszedł do niej i wyciągnął do środka zostawiając nauczyciela. Zaciągnął ją do schowka, w którym dzisiaj rano chowali się przed facetem, którego oblała wodą.

-Co ty odstawiasz za szopkę?

-A jak ci się wydaje.-Przybliżyła się do jego uch i szepnęła.-Przygotowuje podstawy na zieloną noc.-A przynajmniej robiła to przy okazji.

-A zupełnie o tym zapomniałem, ale wiesz nie musiałaś wspominać o moich rodzicach.

-Sorry, ale myślałam że spotykacie się dosyć często.

-To źle ci się wydawało.

 -Oj no przepraszam, nie chciałam.-Podszedł i przytulił się do niej na dłuższą chwile, nie widziała  jak płakał, ale poczuła spływające łzy, które kapał na jej ramie. Poczekała dłuższa chwile, aż sam się odsunie.

-Dobra wracajmy, bo inaczej już dziś dostaniemy kare.

-E tam mi to już nie przeszkadza, najwyżej powtórzymy rok.- Zaczęli się oboje śmiać i wrócili na dwór, gdzie czekała na nich wychowawca.

-No, no a jednak wróciliście. Mam jednak  nadzieje że nie posypały się zęby.

-Nie wszystkie są na swoim miejscu.

-O to się cieszę, bo jak już mówiłem zostajecie jutro w hotelu.

-No pan chyba sobie jaja robi.- Odszczeknął wychowawcy.-Nie wytrzymam z nią kolejnego dnia.-(Teraz to już naprawdę wczuł się w role.)

-W takim razie wymyśle wam może coś innego, yym.-Chciał ich zbyć.- Nie.

- No to fajnie.-Powiedzieli razem, aby wzmocnić ich udawane zażenowanie.

-A co będziemy robić?

-Będziecie pomagać obsłudze w sprzątaniu hotel.

-A to spoko, mogło być gorzej, co nie.-Zwrócił się do niej.

-No, mogliśmy na przykład czyścić kible i szorować ludziom buty.-Wybuchli śmiechem.

-Jeśli jest to dla was za łagodna kara, to może być gorzej.- Uśmiechał się szyderczo, no bo przecież był wuefistą.

-Nie ależ skąd, ta kara jest w sam raz.- Uśmiechy i chęć wyrzucania z siebie całego wybuchu radość, sprawiła że byli cali czerwoni.

-Ah ta młodzież, co ja mogę z wami zrobić.

-Nic, za starzy jesteśmy na takie gierki.- Po tych słowach nauczycielka zniknęła za drzwiami.

-Je dobra nasza. A teraz wytłumacz mi o co chodziło z tym moim chłopakiem?

-Co coś mówiłaś?

-Tak łatwo mnie nie zbyjesz. 

-Jeden z punktów planu osiągnięty.- Chciał aby przybili sobie piątki, ale Ana czekał na odpowiedzi, a on tylko wzruszył ramionami.

-No to teraz spotykamy się o północy i idziemy poszaleć.

-Jesteś pewna  że to dobry pomysł?

-Tak , a czemu masz wątpliwość?

-Mam po prostu złe przeczucie.

-Jeśli nie chcesz to nie idź, ja cię nie zmuszam.

Zostawiła go i wróciła do pokoju, gdzie dziewczyn zaczęły się pytać co robiła przez cały dzień z tym „przystojnym” chłopakiem o kruczo czarnych włosach. Nie wie co je to obchodziło, ale strasznie koloryzowała że nic się nie działa, tylko zarywała do pewnego z kelnerów jak mu pomagała, oczywiście rżnęła jak z nut. Niestety chyba jej nie wierzyły, ale to nic, jutro same przekonają się co robili.

Około dwudziestej czwartej, gdy wszystkie dziewczyny poszły spać, Ana wyszła spotkać się z Marcelem i iści z Źrebakiem na ostatni wypad na tej zielonej szkole. Zdziwił ją fakt że bęcwał czekał na nią.

-Uuuu, nie spodziewałam się że przyjdziesz.

-Ktoś musi cię pilnować.- Wzdychną z aprobatą.

-Jak nie chcesz to nie idź, już ci to mówiłam.

-Przymknij się i chodzimy.

-Co jesteś zły, bo wcześniej przegrałeś ze mną w kosza?- Chciała mu to wygarnąć.

-Nie. Miałaś farta, że miałaś tamtego ciołka w drużynie i tyle.

-U zazdrosny.

-Może.- Widać że to wszystko go bawiło.

-Tak jasne.

Szli kawałek, gdy dołączył do nich Źrebak, by ich zabrać do jednego z klubów.

-A gdzie reszta paczki?

-Niestety, ale coś im wypadło.

-O jaka szkoda, a my jutro wyjeżdżamy. Auć!-Dostał ode niej pomiędzy żebra.

-No to idziemy się zabawić.

-Tak, tak ty lepiej uważaj, bo przeholujesz.

-U zabrałam ze sobą przyzwoitkę.

-No i to ostrą.-Wtrącił się Źrebak.

-Daleko do klubu?

-Nie to już za rogiem.

Weszli do klubu i zaskoczyło ich wnętrze, w centrum leżała roznegliżowana kobieta na ala wybiegu czy czymś takim, wyginała przedziwne pozy, ale szli dale. Przystanęli dopiero przy barze gdzie Źrebak zamówił im alkohol i zajął stolik nieopodal. Jednak atmosfera panująca w tym klubie przyprawiała ją o ból żołądka 

-Czemu wybrałeś ten klub?

-A co nie podoba ci się?

-No wiesz trochę nie moje klimaty.

-Nic nie szkodzi chciałem tylko was pożegnać przyjemną noc.-Ostatnie słowa, które wydobyły się z jego ust miały taki wulgarny ton, chyba nie myślał że zaciągnie ją tak łatwo do łóżka (po prostu co za imbecyle żyją na tym świecie).

-Jaka cienka riposta ty zboczony Koźle. –Wtrącił się niepotrzebnie drugi ciołek.

-Oj przyzwoitce się nie podoba, a może naprawdę jesteś pedałem.

-Chyba ty?

-Ja przynajmniej mam dziewczynę.

-Skoro masz dziewczynę to czemu z nią nie spędzisz miłych chwil sam na sam?

-A co ci do tego.

-A to że zabierasz mój cenny czas[…]

(Czy ci dwaj prowadzą coś w rodzaju bitwy na coraz głupsze i cięte riposty czy po prostu ich debilizm przekracza normy, chyba jednak to drugie.)

-Heejj!!! Ogarnijcie się nie jesteście tutaj sami.

-Co?-Zdziwił się Źrebak na siłę oddźwięku tych słów, a cała sala na chwile zamilkła.

-Mówię  że są tu jeszcze inni ludzie, jejku.

-To wszystko jego winna.

-Twoja też wiesz, rany co ja mam z wami. Napijmy się po drinku i zabawmy się trochę, skoro już tu jesteśmy.

            Impreza zaczęła się rozkręcać w najlepsze, kilka mocnych drinków i można łatwo odpłynąć, lecz reszt sali, bawiła się w orgie seksualne jak na bankietach, które odbywały się w wcześniejszych epokach dla arystokracji, czy jakoś tak, jednak Ana, Źrebak i Marcel nie brali w nich udziału, aczkolwiek samo patrzenie przyprawiało o wymioty, dlatego Ana zaszył się na dłuższa chwile w klubowej łazience.

-Co taki książę, jak ty może dać tej księżniczce?

-Nic, zupełnie nic.

-Ty już gadasz trzy po trzy.

-A nawet jeśli to co?

-Jaki tak naprawdę jesteś?

-Dobre pytanie.- Pochylił się nad nim.

-A chciałbyś czegoś spróbować?

-A czego?

-Mam czystą marychę chcesz zapalić?

-No nich będzie skoro i tak nic ciekawego się nie wydarzy.- Źrebak wyciągnął gotowego skręta i zapalił go.

-Dlaczego, teraz jesteś taki miły.-Ana wyszła akurat z łazienki i przyglądała się co robią chłopcy.

-Szczerze to może dlatego że po prostu jestem biseksualny, albo chce pogadać.

-A tak dokładnie?

-Trzymaj.-Podał mu skręta by się zaciągnął i nie zadawał więcej pytani.

-Wiesz może chodzi ci tylko o seks z facetem, ale ze mną ci to nie wyjdzie.

-Nie wiesz królewiczu, dopóki nie spróbujesz.- Siedzieli w swoim towarzystwie wymieniając się petem, a Matsuo chciał dowiedzieć się jak najwięcej, bo podobno gdy człowiek jest upity łatwiej wylewa swoje wątpliwość i jest chętniejszy do rozmowy.-Co myślisz o Anie?

-Czemu pytasz?

-Tak z ciekawość.

-Jest naprawdę fajną osobą...-Chciał powiedzieć coś więcej, ale zaczął duść się dymem i zauważył Ane chowającą się za kolumną.- Nie ładnie tak podsłuchiwać i mogłaś do nas podejść zamiast się chować.

-E no ten.

-Nawet się nie tłumacz, tylko choć.-Podeszła i udawała że nic się nie stał.

-Wiesz co Źrebak było fajnie ,ale my musimy się zbierać.

-Nie zaplanowałem całą noc.

-Starczy, zmieni plany i dogaduj się ze swoją dziewczyną, palancie.- Wygarnął mu Marcel.

Po wypiciu ostatniego drinka, Błękitnej Laguny pożegnali się z Źrebakiem, był niezadowolony z przebiegu sprawy, ale sam jest sobie był winien.

-Czemu zawsze wcinasz swoje trzy grosze? Mogliśmy spokojnie jeszcze zostać.

-A co zabronisz mi?-(Czemu on zawsze odpowiada pytaniem na pytanie).

-Jeszcze się pytasz, mogło się to potoczyć w zupełnie inną stronę.

-Ale tak się nie stało.-Prychnął tylko pod nosem. I ruszył ciągnąć ją za sobą do ośrodka.

-Czemu podsłuchiwałaś?

-Proste, bo mogłam, zabronisz mi?

-Nie drocz się ze mną, moim sposobem zbywania.

-Nie drocz się ze mną , moim sposobem zbywania.- Zaczęła go papugować dla zabawy.

-Boże, a myślałem że to jaj jestem bardziej wstawiony.

-... bardziej wstawiony.

-Da się ciebie uciszyć.

-Da się...- Nie dokończyła, bo ich ustał złączył pocałunek, któremu uległa bez granic.

-Co ja wyprawiam.-Trzymał ją w objęciach, jakby była dla niego najdroższym skarbem. Błysk, latarki z oddali, ocknął go.- E dzieciaki, co wy tu robić o tej porze?!- Krzyczał ktoś w oddali. 

            Ruszyli biegiem, nieumiejętnie skoczyli przez płot i podarli sobie ubrania, ale udało im się uciec i zatrzymali się gdzieś w parku. 

-Jak dobrze że jesteśmy wstawieni.

-Takie szczęście, ale ja i tak to zapamiętam.- Dopiero jak minie ich kac i uświadomią sobie co zaszło będą mili twardy orzech do zgryzienia.

            Pobyli chwile na ławce, a potem wrócili do hotelu, było chyba około czwartej rano, ale nikt nie zauważył ich nieobecność.